آرشیو فروردین ماه 1396

چو بشنوي سخن اهل دل مگو كه خطاست

سخن شناس نه‌اي جان من خطا اين جاست

سرم به دنيي و عقبي فرو نمي‌آيد

تبارك الله از اين فتنه‌ها كه در سر ماست

در اندرون من خسته دل ندانم كيست

كه من خموشم و او در فغان و در غوغاست

دلم ز پرده برون شد كجايي اي مطرب

بنال هان كه از اين پرده كار ما به نواست

مرا به كار جهان هرگز التفات نبود

رخ تو در نظر من چنين خوشش آراست

نخفته‌ام ز خيالي كه مي‌پزد دل من

خمار صدشبه دارم شرابخانه كجاست

چنين كه صومعه آلوده شد ز خون دلم

گرم به باده بشوييد حق به دست شماست

از آن به دير مغانم عزيز مي‌دارند

كه آتشي كه نميرد هميشه در دل ماست

چه ساز بود كه در پرده مي‌زد آن مطرب

كه رفت عمر و هنوزم دماغ پر ز هواست

نداي عشق تو ديشب در اندرون دادند

فضاي سينه حافظ هنوز پر ز صداست